Maneviyatın Huzurla Buluşması…

Maneviyatın Huzurla Buluşması…

İnsanların dünyalık her tülü ihtiyaçlarının görülmesi iç ve dış huzurun sağlanması maneviyat dediğimiz inanç ibadet ve dualarla olan sistemin hayat surecinin düzenli olmasina vesile olandır maneviyat.

İnsanları insan yapan inançtır maddi manevi değerlerin takibi huzur mutluluk neşe kaynağı oldugunun farkında olunmalı.

Maneviyatın devamlıığı huzura kapı açması ihlas dediğimiz samimiyetle güzel niyetle her türlü işlerin takibi faydamızadır

İbadeti yaparken, bu gayeden uzaklaşmamıza engel olacak ve ibadeti ibadet haline getirecek bir önemli husustan; amelleri ihlasla yapmaktan bahsedeceğiz. İhlas, sözlükte, bir maddeyi saf, temiz ve arıtılmış hale getirmek demektir. Manevi olarak ise, kalbi, kötü düşüncelerden arıtarak saf hale getirmek, çıkar ve şöhret amacı gütmemek, içten, riyasız, samimi sevgi ve bağlılık anlamlarına gelir.

İbadet, teslim olunarak yapılan taat, kulluk, tapma ve tapınma gibi manalara gelir. Dini terim olarak ise, niyete bağlı olarak, yapılmasında sevap, terkedilmesinde ceza lazım gelen ve yüce Allah’a (manen) yaklaşmayı ifade eden özel itaattir. Bir başka tarifle, insanın ruh ve bedeni, dış görünüşü ve içyüzü ile, yani bütün varlığı ile yalnız Allah rızası için yapılan şuurlu bir itaat ve yakınlaşmadır. İbadette niyet şarttır. Niyet, yapılacak amelin icra edilmesinde ancak Allah’a itaat ve yakınlaşmayı kasdetmektir. Hem bilgi hem de isteği içerir. Tam şuur, hazır ruh ve uyanık kalbin işidir. Yapılacak amelin ise, Allah katında itaat olan bir amel olması gerekir ki ibadet (kulluk) hasıl olsun. Yoksa sadece bir şeyi yapmak istemek, itaat ve Allah’a yakınlık anlamı taşısa da ibadet olamaz. İbadetler, sırf bedenle yapılan: Namaz, oruç ve cihad gibi; sırf malla yapılan: Zekat ve cihad gibi; hem mal, hem de bedenle yapılan hac ve cihad gibi; olmak üzere üç kısımdır.

Hepimizin hedefi arzusu kulluk imtihanını başarı ile vermektir. Bu imtihan ancak, içinde Allah’ın rızası olan ibadetler ile kazanılır. Bunun için ibadetler sadece Allah’a has kılınmalı ve ihlasla yapılmalıdır.

Hadis :“Şüphesiz Allah Teala, kendisi için ve ancak kendisinin rızası gözetilerek, ihlasla yapılan amellerden başkasını kabul etmez.” (Nesai, Cihat 24: Ahmet b. Hanbel 4/126)

İbadetlerin ihlaslı olması için manevi kir ve hastalıklardan arınmış selim bir kalbe sahip olmak gerekir. Bunun için devamlı kalp tasfiyesi ve nefs tezkiyesi yapılmalıdır.

Yine büyükler demişlerdir ki; “Kalbinin yönü Ahiret’e yönelik olanın, ameli de ihlaslı olur. Ameli ihlaslı olanın kalbi selim olur.”

İnsan bu dünyaya sadece yemek ve içmek gibi ihtiyaçlarını gidermek için gönderilmemiştir. Fıtratı icabı, yaşadığı hayatta mutluluğun ve huzurun arayışı içerisindedir. Bunun yegâne yolunu da Mevlamız yüce kitabımızda bizlere bildirmiştir: Ayet :“Biliniz ki, kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.”Rad 28

Allah’ı hakkıyla anmak ise Kur’an ve sünnetin rehberliğinde bir hayatı yaşama gayretiyle mümkün olacaktır. Bu yolda olan kimseler için dünyada huzur, ahirette ise ebedî mutluluk vadedilmiştir. Bu bağlamda tüm varlığın sahibi olan Allah (c.c.); Ayet :“Kesin olan şey gelinceye kadar Rabbine kulluk et.”Hicr 99, diye buyurmuştur. Burada “kesin” olandan maksat, ölümdür. Ve yine Hak Teâlâ’nın bize kati surette bildirdiği üzere, muhakkak ki Ayet “Her nefis, ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz.”Ankebut 57

Allah’a karşı gösterilecek itaat ve yapılacak amellerin değeri ihlas ile ölçülür. İhlas olmaz ise, yapılan amellerde öz olmaz ve şeytanın oyununa gelmek daha kolay olur. İnsanlar ibadet yapsalar bile, ihlas olmayınca, rahatlıkla şeytanın oyuncağı olabilirler. Çünkü o hain, insanı azdırmak ve yapılan amellerin içini boşaltmak için bütün tuzaklarını kurmuş ve ibadete giden yolların üstünde beklemektedir.

Ayet :“Yeryüzünde insanlara (fenâlıkları) süsleyeceğim, elbette onların hepsini azdıracağım. Ancak içlerinde ihlâsa sahip müminler bunun dışındadır.” (Hicr Suresi, 40]; Sâd Suresi, 83])